Classic Mini Clubman ombouw van benzine naar elektrisch

Ik was al een tijdje bezig met het opknappen van een oude Mini Clubman uit 1973, die ik ooit eens tijdens mijn studie autotechniek gekocht heb. Hierbij zijn er door de jaren heen - ja, ik ben er al even mee bezig - veel verschillende ideeën geweest.

Ik reed al een tijdje Mini (Sprite, 1992) toen ik via marktplaats helemaal in Friesland terecht kwam voor zo'n mooi Innocenti dashboard, voor in die andere Mini. Hier stond ook nog deze Mini Clubman in niet al te beste staat, maar voor een prijs waarvan ik toen dacht: 'Hiervoor kan ik hem niet laten staan!' Dus een weekje nadat ik het dashboard opgehaald had, ben ik terug gegaan met een grote bus en aanhanger om de Clubman en een heleboel extra onderdelen op te halen. In een week dus twee keer het land op en neer, maar daarna kon het feest beginnen. Deze Clubman halen we uit elkaar, knappen we op en zetten we weer in elkaar zoals hij hoort te zijn.

Althans, dat dacht ik. Vanwege toegenomen drukte in de laatste twee jaar van mijn studie heeft de Clubman de resterende studietijd bijna volledig uit elkaar gelegen. Uit elkaar was namelijk zo gepiept, dat kostte geen twee weken... Later, na mijn afstuderen de klus weer opgepakt. Maar na afstuderen, begon het werkende leven en komt dan ook het moment dat je uiteindelijk je ouderlijk huis uit gaat. Dus eerst ging ik zelf het huis uit en kwam ik in de weekenden een paar uurtjes klussen. Daarna was het ook tijd om de Clubman zelf te verhuizen, echter, dat ging dan wel naar een dorp of twee verderop. Daar vond ik een mooie schuur waar ik in kon klussen. Tijdens deze periode kwamen dan ook de wildste ideeën op, waarbij ik uiteindelijk qua grote ingrepen de volgende had gepland: 1) het A-serie blokje moest plaats maken voor een Honda D15Z8 (met eco vtec) en 2) het gammele, lekkende schuifdakje dat erin zat toen ik hem kocht, werd vervangen door een panoramisch schuifdak van een nieuwe Mini Cooper (~2005). 

Beide klussen waren behoorlijk intensief en vergden flink wat metaalbewerking, maar het schuifdak zat er behoorlijk snel in. Al met al past het dak van een nieuwe Mini zo slecht nog niet op een oude! Het Honda blokje had echter wat meer voeten in de aarde. Het compleet aanpassen van het subframe (in meerdere iteraties) heeft flink wat frustratie opgeleverd door de tijd, maar ook dat kreeg ik er uiteindelijk in. Maar toen... Het is altijd wat lastig om het inlaatspruitstuk van een Honda in een Mini te krijgen zonder - of in het schutbord te slijpen (no go voor mij) - of het inlaatspruitstuk door te slijpen en onder een andere hoek weer aan elkaar te lassen. Dit laatste was voor mij hoogstens een laatste redmiddel. Hier moest wat beters voor gevonden worden en dat vond ik in de vorm van een 3D printer. Dit is dan ook waar mijn passie voor 3D printen ontvlamt is.

Met mijn kersverse eigenaarschap van een eigen 3D printer, ging ik aan de slag met 3D CAD software om mijn eigen inlaatspruitstuk te ontwerpen. Menig avondje werd gesleten achter het computerscherm en na verschillende iteraties had ik een geschikt ontwerp dat netjes paste in de motorruimte en ook nog eens uit het juiste materiaal te printen was. We zijn inmiddels weer een aantal jaar verder sinds de Clubman in de lak staat. De totale Honda ombouw was toch een flinke klus en ik besloot nog eens te onderzoeken hoeveel moeite (en vooral geld) het zou gaan kosten om de Clubman elektrisch te maken. Hier had ik ook al eens naar gekeken toen ik net na mijn studie aan het werk was gegaan. Vanwege torenhoge kosten heb ik dat toen laten schieten, het was op dat moment zeker geen optie.

Maar, zoals ik al zei, zijn we inmiddels een aantal jaar verder en besloot ik vorig jaar toch nog maar eens te kijken hoe de vlag er nu bij hangt in EV ombouwland. Mijn conclusie, de tijd heeft daar ook niet stil gestaan. Inmiddels zijn er aftermarket controllers (in mijn geval Resolve-EV) beschikbaar die de volledige aandrijflijn van een Nissan Leaf kunnen aansturen en zijn Nissan Leaf onderdelen ook nog eens relatief betaalbaar geworden. Dus vorig jaar april (2024 dus) de knoop doorgehakt om voor eens en waarschijnlijk altijd afscheid te gaan nemen van benzine in mijn auto. Let wel, afscheid te gaan nemen, want we zijn er nog niet. 

Op zich was het aanpassen van (een origineel) Mini subframe voor de Leaf relatief snel gedaan en blijkt het daar voorin allemaal behoorlijk goed te passen. De accu's daarentegen, zijn een wat grotere uitdaging. Een Mini heet immers niet voor niets een 'Mini'. Na veel passen en meten, uitgekomen op: volledige motorstack in de motorruimte, een kwart van de accu's onder de achterbank, een kwart van de accu's op de achterbank en de rest van de accu's in de kofferbak.

Bij deze conversie speelt het 3D modelleren en printen ook weer een belangrijke rol, maar daarover later meer. Voor dit totale ontwerp- en ombouwproces staan nog de nodige zaken open, maar voor deze blogpost laat ik het hierbij. Het is nu een mooie samenvatting van hoe ik gekomen ben waar ik nu ben, zodat ik jullie vanaf hier verder mee kan nemen in  het vervolg van mijn EV conversie.

Tot snel!